زير درخت انجير

داستان های این کتاب با لحنی کودکانه روایت شده اند چون راوی در همه داستان ها اول شخص است و همان کودک شیطانی است که مرتب از زیر کار در می رود و پی بازیگوشی است. اسامی و افراد در داستان ها واحد و ثابت هستند. به همین خاطر این ظن به وجود می آید که راوی احتمالا کودکی خود نویسنده باشد و گوشه ای از خاطرات کودکی اش را در قالب داستان ریخته است. البته می توان از این زاویه هم به موضوع نگاه کرد که تواضعی تعدادی شخصیت را از واقعیت الهام گرفته و داستان هایش را براساس آن ها نوشته است چون داستان های کتاب به مرور سال ها و طی سال های 72 تا 77 نوشته شده اند.

داستان ها هم علاوه بر زبان روایت شان، از نظر موضوعی با هم اشتراک دارند و این نقطه مشترک هم همان شیطنت ها و بازیگوشی های پسری نوجوان است. پسر شیطان کتاب، در هر داستان، یک خرابکاری به بار می آورد که باعث شکل گیری اتفاقات آن داستان می شود. کار اصلی تواضعی، فعالیت های مطبوعاتی است. شاید یکی از دلایل جایزه گرفتن این کتابش، بهره گیری مناسب از لحن ژورنالیستی و روزنامه نگارانه او در نوشتن داستان های این کتاب باشد. به علاوه با توجه به کتاب هایی که به گفته خودش از هوشنگ مرادی کرمانی و یوسف علیخانی خوانده است، می توان از علاقه اش به فضاهای ساده و روستایی که داستان های این کتابش در آن ها می گذرد، پرده برداشت.