دره گل سرخ

راوی کارل است و درباره برادرش یوناتان شیردل می گوید. پدر این دو پسر سال ها پیش به دریا رفته است و دیگر خبری از او نیست. کارل بیمار است و یوناتان و دیگران این را می دانند. مادر برای زن های همسایه خیاطی می کند و در گفت وگوی او با زن های دیگر کارل به طور اتفاقی متوجه بیماری لاعلاج خود و مرگ قریب الوقوعش می شود. یوناتان به او می گوید روح انسان بعد از مرگ به نانگیالا می رود که جایی در آن طرف ستاره هاست و همه آن جا سالم و زیبا و قوی هستند. در خانه کارل و یوناتان آتش سوزی رخ می دهد و یوناتان برای نجات کارل، که پاهایش قادر به حرکت نیستند، به میان آتش می رود و جان خودش را از دست می دهد؛ درحالی که کارل را نجات داده هاست. دو ماه می گذرد و کارل متوجه می شود که یوناتان در نانگیالا در دره ای به نام دره گیلاس خانه ای دارد. یک روز کارل چشم باز می کند و خود را در دره گل سرخ کنار برادرش یوناتان شیردل می بیند؛ درحالی که می تواند راه برود. بعد از مدتی یوناتان به کارل می گوید که دره دیگری به نام گل سرخ وجود دارد که تنگیل ظالم بر آن حکومت می کند. یوناتان تصمیم می گیرد به دره گل سرخ برود و اوروار را از دست تنگیل و کاتلا نجات دهد. بعد از چند روز کارل نگران می شود و سوار بر اسب به دنبال یوناتان می رود دو با مشکلات بسیاری رو در رو می شود و تجارب زیادی به دست می آورد. سرانجام یوناتان را در خانه پیرمردی به نام ماتیاس پیدا می کند. کارل و یوناتان شیردل بالاخره موفق می شوند اوروار را، که سال ها زندانی کاتلا (هیولایی ماقبل تاریخی) بوده است، فراری دهند. مردم دره گل سرخ با کمک یوناتان با تنگیل می جنگند و پیروز و آزاد می شوند. تنگیل و کاتلا می میرند. ماتیاس می میرد و یوناتان می گوید او به دنیای خوبی به نام ناگیمالا رفته است. یوناتان می گوید آتش کاملاً به او و کارل خورده است و به زودی آن ها هم به دنیای نانیمالا خواهند رفت.